Dzięki sile miłości ostatni rok życia Franza Kafki (Sabin Tambrea) staje się jego najszczęśliwszym. Znany pisarz nigdy wcześniej nie mógł sobie pozwolić na intymność, cierpi na gruźlicę i jest zależny od swojej nadopiekuńczej rodziny. Latem 1923 roku poznał Dorę Diamant (Henriette Confurius) w nadmorskim kurorcie Graal-Müritz nad Morzem Bałtyckim, gdzie on przechodzi rekonwalescencję, a ona pracuje w żydowskim Volksheim. On jest człowiekiem świata, 14 lat młodsza kobieta pochodzi z głębokiego Wschodu, on potrafi pisać, ona potrafi tańczyć. Ona mocno stąpa po ziemi, on zawsze trochę nad nią unosi się. Ona przyjmuje tryb oznajmujący, on plącze się w spójniku. Ale światowa mądra Dora akceptuje go takim, jaki jest. A on akceptuje ją. Razem jadą do Berlina, a gdy stan zdrowia Franza gwałtownie się pogarsza, do sanatorium w Austrii. Dostają jeden rok razem, dopóki stan zdrowia Franza Kafki nie pogorszy się nieuleczalnie. Jednak ich wspólny rok pozwala im poczuć chwałę życia.